Ile jest cyfr

Na to pytanie, o ile ktoś nie myli cyfry z liczbą, mówi: jak to ile? Dziesięć. A oto one: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 , 8, 9.
W systemie binarnym występują tylko dwie cyfry: 0 i 1.
W szesnastkowym z kolei brakuje różnych cyfr. Uzupełniamy literami: A, B, C, D, E, F.
Są kolejne cyfry alfabetu, że można podać około 36 rozróżnialnych cyfr, od 0 do Z.

No dobrze, ale potrzebuję więcej cyfr, które mogę porównywać. Kilkaset, może parę tysięcy.
Kiedy zacząłem studia, korzystając z wyświetlacza cyfrowego (ma 4 pionowe kreski i 3 poziome, dodałem jeszcze ukośne / oraz \ ) wypisałem sobie kilkaset cyfr. Każda kolejna to była ściśle uporządkowana permutacja podzbioru kresek uporządkowanego rosnąco. Kilkaset cyfr.

Teraz, kiedy mam coraz mniejsze szansę na pracę, mogę wrócić do tego pomysłu. Ale ulepszę go. Dalej mam krawędzie komórki wyświetlacza cyfrowego, które porządkuję następujaco:
    _3
1| _ | 2
   4
/ to 5 oraz \ to 6.
Ale teraz inaczej grupuję. Podstawowy schemat to ciąg (134 oznacza obecność krawędzi o podanych numerach):
1  2  12  3  4  34  13  14  23  24  123  124  134  234  1234
Po wyczerpaniu możliwości dochodzą kolejno 5, 6, 56.
Tym razem oprócz rozróżnialności dołączam kryterium spójności, czyli wszystkie składowe kreski są złączone końcami. Dlatego nie będzie cyfrą 34 czyli =. Wydaje się mniej możliwości, lecz jest to złudzenie, gdyż teraz po osiągnięciu cyfry 123456 (dziesiętne 58) tworzę metaschemat, w którym ten sam mechanizm stosuję do grup kresek (górna).(dolna). Czyli dopiero teraz uzupełniam do klasycznego okienka wyświetlacza cyfrowego.
Czyli tworzą się rodziny ().1, ().2, ().12, schematy z ().3 się powtarzają wcześniej, zaś schematy ().4, ().34 nie są spójne, zatem są opuszczane.
Ze względu na rozróżnialność, jeśli mamy ().1, musi istnieć krawędź (krawędzie) 12 lub 4, gdyż 1.1 oraz 1 są nieodróżnialne. Podobnie nieodróżnialne są 13.1 oraz 13, gdyż dodatkowa krawędź ().1 jest przedłużeniem już istniejącej 1.(). Same przedłużenia występują, gdy istnieje nieprzedłużona równoległa krawędź.

Kiedy w tych dwu komórkach dojdziemy do postaci cyfrowego 8, dołączamy najpierw w komórce górnej 5, potem w dolnej 5, potem w obydwu 5. w górnej 6 (a potem 5, pojawia się m.in. cyfra > ), w dolnej 6, w obu 6, w górnej 56, w dolnej 56, w obu 56. W tych schematach jest mało powtórzeń oraz opuszczeń ze względu na niespójność.

Kiedy skończymy tę grupę, osiągając cyfrę 123456.12456 (4 z góry = 3 z dołu), następny megaschemat to poziome ()-(). Tym razem ignorujemy schematy, w których występuje 3-() bez 4-() lub 2-(), gdyż 2 pierwszej komórki jest 1 drugiej. I kolejne kilkaset cyfr gotowych.

Megaschematy łączymy wierzchołkami, nie krawędziami. Pojawia się dodatkowa możliwość łączenia po skosie, co jednak zignorujemy, bo prawie pusta komórka pierwsza megaschematu ()[.()]-() odpowiadającego 13 to wypełni. 
Pozwala to wygenerować tysiące różnych cyfr, które możemy porównywać. Zaś przeliczaniem na system dziesiętny niech się zajmie komputer dużej mocy...